کاش وقتي زندگي فرصت دهدگاهي از پروانه ها يادي کنيم ...کاش بخشي از زمان خويش را وقف قسمت کردن شادي کنيم ...کاش گاهي در مسير زندگيباري از دوش نگاهي کم کنيم ... فاصله هاي ميان خويش را با خطوط دوستي مبهم کنيم...کاش وقتي آرزويي ميکنيم از دل شفاف مان هم رد شود مرغ آمين هم از آنجا بگذرد حرف هاي قلبمان را بشنود .
