|
قصر شیشه ای |
 هر غروب در سکوت سرد و بی انتهای پشیمانی در جاده متروک تنهایی به راه عنکبوت غم از تاروپود سینه ام بالا می رود... سحرگاهان همراه با طلوع خورشید،با عشق تو متولد می شوم... اسمت را نمی دانستم،گرمی دستهایت را حس نکرده ام... وقتی شکوفه های بلورین یاس همراه نسیم سحر به سرزمین یارها کوچ
[ چهارشنبه 89/4/2 ] [ 2:44 صبح ]
[ محدثه ]
[ نظر ] |
درباره وبلاگ  فرقی نمیکند که شعرهایم را روی کاغذ بنویسم یا روی ماسه های دریا..! یا حتی رو شیشه بخار گرفته پنجره..! این شکوه حضور توست که به نوشته هایم اعتبار می بخشد... |
