تو از دل ترانه بیرون آمدی و من تو را با یک شعر عاشقانه آغاز کردم...
تو از طلوع مهتاب در یک لحظه ناب پا گذاشتی تو رویای شبونه دخترکی تنها...
و من ردپایت را سبز کردم و به نگاهت رنگ نقره ای پاشیدم تا در شب مهتابی
رویاهایم ماندگار شوی...
دریچه قلبم را به سویت گشودم و تک تک باغ های خزان زده اش را با عطر دل انگیز
وجودت بهاری کردم...
تو از عشق گفتی و من آسمون تاریک رویایم را از ستاره های طلایی رنگ عشقت
مزین کردم و تو تک ماه مهتابی آسمونم شدی...
تو از آرزوها گفتی و من از جنس ابریشمی نگاهت قصری از آرزو ساختم...
تو از دغدغه ها گفتی و من نگاه مهتابی تو را تنها دغدغه تک تک لحظه های عمرم
قرار دادم...
تو از دلخوشی ها گفتی و من همه دلخوشیهای قلب بی قرارم را در وجود تو خلاصه
کردم...
تو از انتظار گفتی و من قول دادم تا آخرین ضربان قلبم،قدوم پرمهرت را به انتظار
بنشینم...
تو از وفا گفتی و من قلب عاشقم را در زرورقی از وفا پیچیدم و با نخ نقره ای نگاه
تو آذین بستم...
تو از پناه گفتی و من گفتم تنها خودم پناه قلب بی پناهت می شوم...
تو از غصه ها گفتی و من نغمه عشق و مهربانی را برای قلب خسته و پریشانت
سرودم...
تو از ترس گفتی و من مشعل عشقم را بدرقه شبهای تاریک و تنهاییت کردم...
تو از بهانه ها گفتی و من تو را تنها بهانه تپیدن قلب بی جانم قرار دادم...
تو از غروب دلتنگی گفتی و من گفتم تنها خودم طلوع شادیهایت می شوم...

پس تو بمان و تنها بهانه زندگیم باش و تک شعر عاشقانه دفتر رویاهایم...
در تک تک لحظه هایم سبز باش و هم نفسم در شبهای سوت و کور تنهایی...

نمی دونم...!نمی دونم از چی بنویسم که بفهمی دیگه یادت، آروم بخش وجود خسته و بی پناهم
نیست...!

نمیدونم از چی بنویسم که بدونی دیگه خون تو رگهام با حرارت نگاه تو به جریان نمیفته...!
نمیدونم از چی بنویسم که بفهمی دیگه برق مهتابی نگاه تو،روشنی بخش چشای بی فروغ
من نیست...!نمیدونم از چی بنویسم که بدونی دیگه نفسم نمی گیره تو هوایی که نفسهای تو
نیست...!نمی دونم از چی بنویسم که بفهمی دیگه نگاه نقره ای تو،تو شب مهتابی رویاهام
نقش نمی بنده...!نمی دونم ازچی بنویسم که بدونی دیگه حتی قطره ای از دریای یاد تو،تو
آبشارخروشان عشقم جاری نیست...!
نمیدونم از چی بنویسم که بفهمی دیگه شونه های گرم تو،پناه گریه های شبونه من نیست...!
نمیدونم از چی بنویسم که بدونی دیگه چشمای روشن تو،روشنی بخش شبهای تاریک و
بی ستاره تنهایی ام نیست...!نمیدونم از چی بنویسم که بفهمی دیگه جویبار دلخوشیهام از
چشمه عشق تو سرچشمه نمی گیره...!نمیدونم از چی بنویسم که بدونی دیگه حتی شبنمی
از یاد تو روی گلبرگ پژمرده احساسم نمی شینه...!
نمیدونم از چی بنویسم که بفهمی دیگه حرفای قشنگ هر روزت،نجوای عاشقانه هر روز و
هر شب من نیست...!نمیدونم از چی بنویسم که بدونی دیگه ترنمی از بارون خیال تو،روی
کلبه سرد تنهاییهام نمی شینه...!نمیدونم از چی بنویسم که بفهمی دیگه رنگین کمون بلند
آرزوهام رنگی از تو نداره...!نمیدونم از چی بنویسم که بدونی دیگه فرشته پاک آسمون
نیلی رویاهام نیستی...!

چه ساده گذشتی و رفتی بدون اینکه که بفهمی تو این شبای تلخ تنهایی چه بر من گذشت...!
چه ساده دل کندی از دلی که تمام دلخوشی هاش تو وجود تو خلاصه میشد...!
چه ساده پا گذاشتی روی قلبی که آرام بخش تمام وجودش بودی...!
چه ساده رها کردی عشقی رو که به خاطر تو از همه چیزش گذشت...!
چه ساده شکستی دخترک تنهایی رو که کلبه آرزوهاشو با یاد تو می ساخت...رویاهای شبونه شو
با یاد تو رنگی میکرد و چشمای بی قرارشو فقط به خاطر تو بارونی میکرد...

چه ساده نگاه پرالتماسشو زیر رگبار غرورت شکستی...
چه ساده گذشتی از کسی که تو تک تک نفسهاش جریان داشتی...!چه ساده گذشتی...!